Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

ΧΑΙΡΕΤΕ

ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ. ΕΝΑΝ ΑΔΕΡΦΟ.
ΒΡΙΖΩ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΑΥΤΟΣ. ΓΕΛΑΩ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΑΥΤΟΣ. ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΕΚΕΙ ΑΥΤΟΣ.
ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ, ΑΠΟ ΟΛΑ, ΓΙΑ ΟΛΑ!
ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ, ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ.
ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Η ΕΝΤΟΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ.

ΠΡΙΝ ΖΗΤΗΣΩ ΚΑΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ, ΠΡΙΝ ΣΚΕΦΤΩ ΚΑΤΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ.
ΜΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥ ΛΕΩ. ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΘΕΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΓΙΝΕΤΑΙ...
ΜΕ ΦΤΙΑΧΝΕΙ, ΔΕΝ ΜΕ ΕΚΘΕΤΕΙ!
ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΔΙΝΕΙ ΟΣΑ ΕΧΕΙ. ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΑΝ ΚΕΡΔΙΣΕ. ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ. ΘΕΛΕΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΜΟΝΟ... ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΕΧΕΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ.
ΡΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΕΩ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ.

ΜΑ ΡΕ ΠΑΟΛΟ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙΣ. ΑΛΛΟ ΕΓΩ!
Η ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΖΗΤΑΩ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ, ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ...

ΤΟ ΠΙΟ ΑΤΥΧΟ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΤΥΧΗ.
ΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΞΥΠΝΟΣ, ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ;
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΚΑΙ ΑΔΕΡΦΟΣ;
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ;

Η ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ...
ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΙ Η ΙΔΕΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!

CIAO!

9 σχόλια:

  1. Mate poly wraia anarthsh!!!

    O orismos ths filias...me liga kai apla logia!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ζηλεύω! Ποτέ δεν είχα τέτοιο φίλο ή καλύτερα νόμιζα πως είχα αλλά μπααααααααααα!
    Κερνάς καφέ?
    χιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΗΛΙΑΣ
    ΤΟΥ ΤΗΝ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΝΙΚ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΜΑΡΙΑΝΝΑ
    ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΖΗΛΕΥΩ....
    ΑΠΕΚΤΗΣΕΣ ΕΜΕΝΑ ΦΙΛΟ ΡΕ ΘΕΣ ΚΙ ΑΛΛΟΝ;
    ΧΑΧΑΧΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτός είναι πραγματικός φίλος, με όλη τη σημασία τηε λέξης.

    BACI :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΤΣΑΧΠΙΝΑ

    ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ.....
    ΧΕΧΕΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βασικά τα είπες όλα στην τελευταία σου φράση. Μην σου πάθει τίποτα.

    Εγώ τώρα τελευταία έχω πάθει κάτι τέτοιο. Έχω φάει κόλλημα μη και πάθει κανένας που νοιάζομαι τίποτα. Δεν ξέρω γιατί μου έχει βγει τέτοια ανασφάλεια. Έχουν δυσκολέψει τα πράγματα και επειδή περνάω μια περίοδο ζόρικη που πραγματικά χρειάστηκα έμπρακτα υποστήριξη και μου δόθηκε, κατάλαβα πραγματικά πόσο απαραίτητο είναι να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε και αναρωτιέμαι τι θα κάνω όταν μεγαλώσω και άλλο και πάθουν τίποτα πχ οι γονείς μου.

    Δεν τα είχα εγώ αυτά τα κολλήματα, αν τα είχα δεν θα μετακόμιζα απο τα 21 μου σε άλλη πόλη και ζωή, αλλά τώρα που θα πρέπει να γυρίσω πίσω ξαφνικά χαίρομαι. Λες και σε όλο αυτό το χάος γύρω μας, έχω ανάγκη να επιστρέψω στον δικό μου κύκλο, στην προστασία του.

    Στο διάολο, λίγο πριν τα 30 ξανάγινα μαμόθρεφτο με ανασφάλειες;

    Είσαι τυχερός που έχεις τέτοιο φίλο. Μακάρι πάντα να είστε έτσι και καλύτερα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όχι αλλά εσύ είσαι μακριά βρε Ιταλέ μπούχου

    Μπανανία αυτό που λες το περνάω και εγώ ανά διαστήματα, σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ και να με πιάνει πανικός (κυρίως τα βράδια).

    Δυστυχώς, όλοι κάποια στιγμή θα περάσουμε άσχημες καταστάσεις. Έτσι είναι η ζωή γαμώτο:(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλά μου είπε κάποτε ένας φίλος μου που έχασε τους γονείς του μικρός και τον μεγάλωσαν οι παππούδες τους.

    "Μεγαλώνεις πραγματικά και στέκεσαι στα πόδια σου μόνο όταν φύγουν οι γονείς. Μόνο τότε γίνεσαι ενήλικος πραγματικά. Όσο υπάρχουν, και να μεγαλώσεις, και παιδιά να κάνεις, πάλι παιδί θα είσαι που θα έχεις ανάγκη τους γονείς".

    Μαλάκα με άφησε όταν το είπε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή